بررسی مقاومت در برابر آتش‌سوزی چوب گونه‌های مختلف درختی جنگلهای شمال (مطالعه موردی در حریم جاده‌های جنگلی)

مقاومت چوب گونه‌های جنگلی نقش مؤثری در جلوگیری از توسعه و گسترش آتش‌سوزی جنگل دارد. بنابراین هدف از این پژوهش، بررسی مقاومت چوب گونه‌های درختی در هنگام آتش‌سوزی و ارزیابی مدت زمان سوختن کامل چوب با توجه به رطوبت و پوست آن می‌باشد. به همین منظور، چوب گونه‌های ممرز، توسکا، انجیلی، راش، لرگ، شیردار، پلت، زربین، بلندمازو و آزاد به دو صورت چوب خشک و چوب تر (با رطوبت طبیعی)، دارای پوست و بدون پوست شاخه تهیه شد. سپس مدت زمان سوختن چوب‌های مذکور در حرارت 400 درجه سانتی‌گراد با استفاده از کرنومتر اندازه‌گیری شد. نتایج نشان می‌دهد مقاومت چوب‌های تر در برابر سوختن کامل بین 2/3 (بلندمازو) تا 2/9 برابر (انجیلی) چوب‌های خشک می‌باشد. گونه‌های انجیلی و ممرز به‌ترتیب دارای بیشترین و کمترین مقاومت در برابر سوختن کامل می‌باشند. همچنین مقاومت چوب، به‌ترتیب برای گونه‌های پلت، شیردار، راش و آزاد افزایش می یابد. حضور پوست سبب افزایش مقاومت در برابر سوختن کامل برخی گونه‌های درختی می‌شود. به‌طوری که اختلاف مدت زمان سوختن کامل چوب‌های تر و خشک گونه‌‌های راش، زربین، پلت، شیردار و آزاد به‌ترتیب46، 82، 110، 116و 169 ثانیه اندازه‌گیری شد. گونه توسکا و لرگ با وجود قابلیت استقرار زیاد در مناطقی با زهکشی ضعیف، توانایی مقابله با آتش را ندارند. بنابراین بهتر است در مناطقی با خطر زیاد آتش‌سوزی با عوامل انسانی (به‌ویژه در کنار جاده‌های جنگلی و مناطق گردشگری) و طبیعی، گونه‌هایی مثل انجیلی، آزاد، پلت، شیردار و راش (با توجه به نیاز رویشگاهی) که توانایی بهتری در به تأخیر انداختن گسترش آتش‌سوزی دارند، به‌عنوان آتش‌بُر زنده استفاده شوند.